Ιωάννης Καποδίστριας

Ιωάννης Καποδίστριας

του Σ.Π.Παπασηφάκη

Το παρόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί

από σχολεία στα πλαίσια των εκδηλώσεών τους.

Απαραίτητη προϋπόθεση να αναφέρεται το όνομα

του διασκευαστή.

Απαγορεύεται η ανάρτησή του σε ιστοσελίδα ή ιστολόγιο

καθώς και η διασκευή του χωρίς άδεια.

ΔΙΑΝΟΜΗ

Κυβερνήτης

Κωνσταντίνος

Γιώργης

Άνδρες, γυναίκες

 (Ανοίγοντας η αυλαία βλέπουμε την είσοδο μιας εκκλησίας, ακούμε καμπάνες να χτυπούν και από μέσα χαμηλά τη λειτουργία. Από απέναντι έρχεται ο κυβερνήτης με συνοδεία δύο φουστανελοφόρους. Κοντοστέκεται για λίγο. Η συνοδεία μένει πίσω κι αυτός συνεχίζει προς την εκκλησία κάνοντας το σταυρό του. Στην είσοδο της εκκλησίας είναι ο αδελφός του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη Κωνσταντίνος και παραπέρα ο ανηψιός του Γιώργης. Φορούν πανωφόρι για να μη φαίνονται τα όπλα. Μόλις τους βλέπει ο κυβερνήτης κοντοστέκεται πάλι. Μόλις πλησιάζει ο πρώτος τον πιάνει από τον ώμο και τον ρίχνει κάτω.)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: (Βγάζει το όπλο και του λέει) Το χέρι πάει μαζί με το χερόβολο. (Πυροβολεί. Ύστερα έρχεται και ο Γιώργης, του καρφώνει το μαχαίρι και τρέπονται σε φυγή. Μαζεύεται κόσμος και παίρνουν τον κυβερνήτη. Ξανακούγεται η λειτουργία. Ανάβει ένα μπλε φως και μέσα στο φως εμφανίζεται ο κυβερνήτης:)

 Είμαι ο Ιωάννης Καποδίστριας.

                                  Λένε πως τα ιστορικά γεγονότα μοιάζουν με ένα φορτηγό που τρέχει σ’ ένα χωματόδρομο. Δε μπορείς να δεις μπροστά σου αν δεν καταλαγιάσει η σκόνη. Πιστεύω πως μετά από χρόνια οι ιστορικοί θα αποτιμήσουν την προσφορά μου. Θα εξηγήσουν τους λόγους που οδήγησαν στη δολοφονία μου και αν όσα έπραξα κατά τη διάρκεια που ήμουνα κυβερνήτης της Ελλάδας ήταν προς το συμφέρον  της πατρίδας ή όχι.                                                      

                                 Όταν μου πρότειναν να γίνω κυβερνήτης το θεώρησα ύψιστο καθήκον να βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις στην ανόρθωση του έθνους. Κι οι ξένες δυνάμεις επίστευα πως συμφωνούσαν και θα με στήριζαν. Μετά κατάλαβα ότι οι Άγγλοι και οι Γάλλοι μου έσκαβαν το λάκκο. Οι δυο εκείνοι που με σκότωσαν ο Κωσταντής κι ο Γιώργης, ο αδερφός και ο ανιψιός του Μαυρομιχάλη, θεώρησαν ότι απόδωσαν δικαιοσύνη με την πράξη τους. Μα κι εγώ, τι έπρεπε να κάμω όταν ο «γέρος» μου εζήτησε να του δώσω ολάκαιρη την Εύβοια, για να έχει λέει να πορεύεται εις τα γεράματά του. Να του δώσω ολάκαιρη την Εύβοια, ως αμοιβή για το αίμα που έχυσε το σόι του εις τον αγώνα. Να μοιράσω τη χώρα σε τιμάρια και να ρίξω τους έλληνες από τα χέρια του τούρκου αφέντη στα χέρια του έλληνα. Γλυκό ψωμί να μην τρώει κανένας και κανένας να μην ποτίζει με τον ιδρώτα του το δικό του χωράφι.

                                  Οι Γάλλοι τάχα μου τάχα μου με προειδοποίησαν: «Φυλάξου κυβερνήτη γιατί ακούσαμε ότι σχεδιάζουνε τη δολοφονία σου». Μα εγώ επήγα σαν πρόβατο εις τη σφαγή. «Δεν πιστεύω να το κάμουν», τους είπα, «θα σεβαστούνε τ’ άσπρα μου μαλλιά». Μα το συμφέρον είναι συμφέρον και μπαίνει επάνω από το καλό της χώρας. Δε μου συγχώρεσαν ποτέ ότι σχεδίαζα να μοιράσω τη γη σε όλο τον κόσμο κι ότι θα’ χαναν τα τσιφλίκια τους.     

                                  Λένε, ως δικαιολογία, πως εσυγκέντρωσα όλες τις εξουσίες στα χέρια μου και πως έγινα ένας τύραννος. Μα δε μπορούσε να γίνει αλλιώς. Έτσι που ήταν η κατάσταση της πατρίδας, όλα έπρεπε να γίνουνε πολύ γρήγορα. Δε μπορούσε να ταξιδέψει κανείς στην επαρχία δίχως να πέσει στα χέρια ληστών και να κιντυνέψει η ζωή του. Έπρεπε να γίνει ταχτικός στρατός και χωροφυλακή για να εμπεδώσουμε την τάξη.

                                  Η αμάθεια βασίλευε σ’ όλη τη χώρα. Από την κήρυξη της επανάστασης και μετά πολύ λίγα ελληνόπουλα εμάθαιναν γράμματα. Η δημιουργία των αλληλοδιδακτικών σχολείων ήτανε μονόδρομος. Αποτελεί θεία τιμή το να αναθρέψει κάποιος ελληνόπουλα, με τις γνώσεις της θρησκείας, να τους εκπαιδεύσει στην πάτρια γλώσσα και να τους προπαρασκευάσει για ανώτερες πανεπιστημιακές σπουδές.

                                  Η γεωργία που ήταν η κύρια ασχολία της ελληνικής οικογένειας είχε εγκαταλειφθεί παντελώς. Όλα τα χωράφια έμεναν ακαλλιέργητα με τον πόλεμο κι ο κόσμος πεινούσε. Όσοι δε καλλιεργούσαν τη γη, το έκαναν δίχως γνώση και  με πρωτόγονα μέσα.  Η δημιουργία της γεωπονικής σχολής στην Τίρυνθα θα έδινε στη γεωργία την ώθηση που χρειαζόταν.

                                  Δεν υπήρχανε χρήματα και όλες οι συναλλαγές γινότανε σε είδος. Ανάγκη μεγάλη ήτανε να δημιουργηθεί τράπεζα και να κοπεί το πρώτο νόμισμα της ελεύθερης Ελλάδας. Παρακάλεσα όσους εγνώριζα να δείξουνε εμπιστοσύνη και να βάλουνε εκεί τα λεφτά τους, βάζοντας εγώ πρώτα τα δικά μου για να τους δείξω ότι δε φοβούμαι.

                                  Όλα αυτά έπρεπε να γίνουνε γρήγορα. Λένε, το ξέρω, πως εσυγκέντρωσα όλες τις εξουσίες στα χέρια μου και πως ήμουνα ένας τύραννος. Μα δε μπορούσε να γίνει αλλιώς. Έτσι που ήταν η κατάσταση της πατρίδας, δε μπορούσε να γίνει αλλιώς. Εύχομαι μόνον κανένας άλλος κυβερνήτης της Ελλάδος να μη βρεθεί στη θέση που βρέθηκα εγώ.  Να ξεκινήσει από το μηδέν. Ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν κατάλαβε ότι εζύγωνε το τέλος, ζήτησε από τους στρατηγούς  κατά τη διάρκεια της κηδείας του τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε στη ζωή με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε.  (Ο κυβερνήτης δείχνει τα χέρια του και αποχωρεί αργά από τη σκηνή)

                                                                               αυλαία