«Ο πυγμάχος»

 

«Ο πυγμάχος»

 

Κωμωδία μονόπρακτη

Ελεύθερη διασκευή Σ.Π.Παπασηφάκη

από το διήγημα του Δημήτρη Ψαθά

«Το ξύλο του παραδείσου»

από τη συλλογή διηγημάτων

«Η Θέμις έχει κέφια»

  

Το παρόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί
από σχολεία στα πλαίσια των εκδηλώσεών τους.
Απαραίτητη προϋπόθεση να αναφέρεται το όνομα
του διασκευαστή.
Απαγορεύεται η ανάρτησή του σε ιστοσελίδα ή ιστολόγιο
καθώς και η διασκευή του χωρίς άδεια.

 

Διανομή

 

Ο Βασιλάκης

Η Λιλίκα

Ο αδελφός

Ένας μάρτυρας

Ο (Η) πρόεδρος

Ο (Η) γραμματέας

Ο (Η) δικηγόρος

 

(Σκηνή μονομελούς. Στην έδρα είναι ο πρόεδρος και ο γραμματέας. Στο εδώλιο κάθεται ο κατηγορούμενος. Είναι ικανών διαστάσεων. Χοντρός, στιβαρός, φοβερός. Πλάτες τετράγωνες, χερούκλες και μούσκλια τρομερά. Κάτω κάθεται το θύμα. Φορά κελεπίδεσμο στο κεφάλι. Λιγνός, χλωμός, ξερακιανός. Μάτια κόκκινα, μούτρα πρησμένα. Δίπλα του κάθεται η πέτρα του σκανδάλου. Η Εύα. Η …Λιλίκα. Στρουμπουλή, δροσερή, ροδαλή. Ο πρόεδρος κουνά την κουδούνα.)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ηρακλής Καραπιπερίδης.

ΑΔΕΛΦΟΣ: Παρών κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέγεστε;

ΑΔΕΛΦΟΣ: Ηρακλής Καραπιπερίδης του Διονύση και της Ευθαλίας, κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ λέειει κατηγορούμενε, ότι το Σάββατο 25 Ιουλίου και περί ώραν δευτέραν μεσημβρινήν, έδειρες ανηλεώς τον (κοιτάζει τα χαρτιά του) Βασίλειο Ταλαίπωρο. Τι έχεις να πεις;

ΑΔΕΛΦΟΣ: Εξέθεσε την αδερφή μου, κύριε πρόεδρε. Την τιμή της οικογένειάς μου. Φίλοι και γνωστοί μου έλεγαν ότι τον έβλεπαν με την αδερφή μου. Αλλά δε μπορούσα να τους πετύχω πουθενά. Όλο σε κάτι απόμερα την έτρεχε. Ώσπου τελικά ο διάολος τους έφερε μπροστά μου.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά αυτά θα τα δούμε. Ναα προσέλθει η μάρτυς Λιλίκα Καραπιπερίδου.

ΛΙΛΙΚΑ: Παρούσα κύριε πρόεδρε. (Πλησιάζει στην έδρα ενώ αναστενάζει όλο το ακροατήριο)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λιλίκα, τι Λιλίκα; Πώς σε βαφτίσανε παιδί μου;

ΛΙΛΙΚΑ: Ευαγγελία Καραπιπερίδου κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έχετε να καταθέσετε για το συμβάν;

ΛΙΛΙΚΑ: Με το Βασιλάκη κύριε πρόεδρε γνωριζόμαστε δύο χρόνια. Αγαπιόμαστε. (Γυρίζει και τον κοιτάζει ενώ ο αδελφός δείχνει αγριεμένος) Ο αδελφός μου όμως δεν το ενέκρινε.  Ήθελε να’ ρθει και να με ζητήσει. Απ’ τα’ αυτί και στο δάσκαλο.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στα γεγονότα. Στα γεγονότα. Τι έγινε το Σάββατο το μεσημέρι;

ΛΙΛΙΚΑ: Βρεθήκαμε στη Βουλιαγμένη κύριε πρόεδρε. Ζέστη έκανε. Είπαμε να πάμε για μπάνιο. Ο Βασιλάκης δηλαδή επέμενε. Εγώ είχα αντιρρήσεις γιατί στην παραλία αυτή συχνάζει και ο αδελφός μου. Μπήκαμε λοιπόν στη θάλασσα κι εκάναμε μπάνιο, όταν βλέπουμε να έρχεται κατά πάνω μας, κωπηλατώντας πάνω σε ένα μονόξυλο ο αδελφός μου.  Δεν ξέραμε κατά πού να κάνουμε, κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα κατάλαβα. Καθίστε κάτω. Να προσέλθει ο παθών. Βασίλειος …Ταλαίπωρος.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ: (Ο …παθών πλησιάζει. Βαδίζει με δυσκολία) Παρών κύριε πρόεδρε. Βασίλης Ταλαίπωρος.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έγινε; Πώς σας κατάντησε σ’ αυτά τα χάλια;

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ: Είχαμε πάει για μπάνιο με τη Λιλίκα. Κι ενώ κολυμπούσαμε ωραία και καλά κατέφθασε ο αδελφός της. Τα αποτελέσματα τα βλέπετε. Με έσπασε στο ξύλο κύριε πρόεδρε. Δε μου έδωσε την ευκαιρία ν’ αρθρώσω λέξη.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλώς. Καθίστε. Να προσέλθει ο μάρτυς.. (κοιτάζει τα χαρτιά του) Κανέλος Μαρτυριάρης.

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Παρών κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσασταν μπροστά στα γεγονότα; Τι έχετε να μας πείτε;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Απόπειρα πνιγμού κύριε πρόεδρε! Χύμηξε πάνω του και τον εβούλιαζε. Του κράταγε την κεφάλα  μες στο νερό. Το είδα με τα μάτια μου. Παραλίγο να τον πνίξει. Ύστερα βγήκε στην αμουδιά και τον περίμενε. Εκείει, εκεί τον έκανε πίτα. Ξύλο να δουν τα μάτια σας.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αρκετά κύριε μάρτυς. Καθίστε. (Προς τον κατηγορούμενο) Άκουσες; Λοιπόν;

ΑΔΕΛΦΟΣ: Όπως σας είπα, εξέθεσε την αδερφή μου κύριε πρόεδρε. Τον έψαχνα καιρό και δε μπορούσα να τον πετύχω.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ε! να που τον πέτυχες! Κοίτα τα αποτελέσματα! (Δείχνει το θύμα)

ΑΔΕΛΦΟΣ: Ο διάολος τον έφερε μπροστά μου κύριε πρόεδρε. Και δε μπόρεσα να κρατηθώ γιατίιι στις παρατηρήσεις που του έκανα απάντησε με ύβρεις.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως είχε καλούς σκοπούς; Λέω μήπως το έφαγε τσάμπα το ξύλο ο χριστιανός;

ΑΔΕΛΦΟΣ: Αδύνατον! Είναι ένας παλιάνθρωπος. Τον ξέρουν όλοι. Αν ήταν τίμιος θα έπρεπε να έρθει να μου τη ζητήσει. (Ο Βασιλάκης σηκώνεται από τη θέση του και μιλά αδύναμα)

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ: Ψεύδος, κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιο είναι το ψεύδος;

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ: Αυτό που είπε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς μπορείς να μας το αποδείξεις.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ: Είχα καλούς σκοπούς!

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή;

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ: Την αγαπούσα την αδελφή του, την αγαπώ ακόμη κύριε πρόεδρε και θέλω να την πάρω. ( Ο αδελφός τα χάνει, κοιτάζει τον πρόεδρο, κοιτάζει το θύμα, κοιτάζει το ακροατήριο και μουρμουρίζει αμήχανα)

ΑΔΕΛΦΟΣ: Μαα τότε το πράγμαα διαφέρει…

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (που συγκινείται) Πώς διαφέρει; Δε βλέπεις τα χάλια του ανθρώπου, έτσι που τον κατάντησες το δυστυχή;

ΑΔΕΛΦΟΣ: Τι φταίω κύριε πρόεδρε;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φταις και παραφταις…

ΑΔΕΛΦΟΣ: Γιατί;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί, γιατί δεν εφρόντισες πρώτα να μάθεις καλά τους σκοπούς του. Είσαι πυγμάχος;

ΑΔΕΛΦΟΣ: Μάλιστα, κύριε πρόεδρε. Έχω βλέπετεε ένα ελαφρυντικό…

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελαφρυντικό, που χρησιμοποίησες την τέχνη σου εις βάρος ενός άοπλου; Ντροπή!

ΑΔΕΛΦΟΣ: Εμείς οι πυγμάχοι, κύριε πρόεδρε, έχουμε ιδιαίτερη ψυχολογία. Η γροθιά μας συνδέεται πάντοτε με τα αισθήματά μας. Κινείται από μόνη της. (κάνει την κίνηση)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ωραία δικαιολογία!

ΑΔΕΛΦΟΣ: (Που ζορίζεται) Ήταν και η ζέστη κύριε πρόεδρε! (Ο πρόεδρος τον κοιτάζει επιτιμητικά. Ο πυγμάχος κοκκινίζει. Ξεροβήχει.) Είμαιαι πρόθυμος να ζητήσω συγνώμη… Παρεξήγησις…

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: (Που παρεμβαίνει) Ζέστη ήταν κύριε πρόεδρε, πυγμάχος ήταν, την αδελφή του είδε, Τι θέλατε να κάμει; Εμείς οι πυγμάχοι έχουμε τα αισθήματα συνδεδεμένα με τις γροθιές μας! Ήδη η κατάσταση αλλάζει όπως βλέπετε. Εκεί που έπεσαν οι γροθιές, θα πέσουν άνθη λεμονιάς! Εκείνοι που για μια στιγμή εβρέθηκαν εχθροί, θα γίνουν φίλοι και συγγενείς και το ατυχές αυτό συμβάν, θα είναι σα να μη συνέβη. Συγχωρήσατε κύριε πρόεδρε και θα σας καλέσουμε εις τους γάμους.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (Στρέφεται στο θύμα) Εσείς τι λέτε;

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ: Τι να πω;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επιμένετε στον έρωτά σας και μετά τον ξυλοδαρμό;

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ: Επιμένω.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και θέλετε να παντρευτείτε την αδελφή του κυρίου;

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ: Φυσικά.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά τότε. Δώστε τα χέρια εδώ μπροστά μου και πηγαίνετε στο καλό. (Δίνουν τα χέρια και αγκαλιάζονται) Κι εσύ κύριεε πυγμάχε, στο εξής κοντά τα χέρια σου!!

 

αυλαία